Treści dostępne w ramach bloga CM Medicum mają charakter wyłącznie informacyjny oraz nie stanowią usługi i/lub czynności składającej się na działalność leczniczą w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej. Administrator Serwisu nie ponosi odpowiedzialności za decyzje podjęte na podstawie treści informacyjnych bądź stosowanie się do nich przez Użytkowników, a w szczególności za konsekwencje zdrowotne z tego wynikłe.
Przykurcz Dupuytrena znany jest także jako choroba Dupuytrena. Jest to choroba, której objawem jest przykurcz zgięciowy palców dłoni. Niestety jest to jednostka chorobowa bez poznanej jeszcze przyczyny tychże dolegliwości, których mimo to upatruje się wśród przebytych urazów, skłonności genetycznych, czy zwyrodnień. Warto podkreślić, że dzisiejsza medycyna oferuje kilka metod leczniczych, takich jak ostrzykiwanie różnymi preparatami, czy zabiegi chirurgiczne. Dzięki temu życie z przykurczem Dupuytrena jest o wiele łatwiejsze niż kiedyś.
Mimo nieznanej przyczyny choroba Dupuytrena dotyka dość szerokie grono pacjentów, zwłaszcza płci męskiej. Najczęściej przykurcz pojawia się w obu rękach, jednak choroba może różnić się nasileniem w przypadku każdej z dłoni. Warto podkreślić, że przykurcz Dupuytrena rozwija się etapowo i zazwyczaj rozpoczyna się od bólu spowodowanego zginaniem ścięgna palca środkowego. Możliwe jest także pojawienie się uczucia zimnych rąk, czasem ich mrowienia, czy znacząca potliwość dłoni. Fazy rozwoju choroby dzieli się na: pojawienie się pierwszych objawów dolegliwości, przerost rozcięgna oraz utrwalenie przykurczu.
Nieodłącznym elementem leczenia jest stosowanie fizjoterapii, zarówno przed operacją jak i po niej. Proponowane zabiegi oraz stosowanie terapii manualnej w gabinecie przyczynia się do poprawy aktywizacji i ruchomości dłoni dotkniętych chorobą Dupuytrena. Uzupełnieniem tej części stosowanego leczenia są ćwiczenia, jak i masaże wykonywane w domu. Ich wykonywanie przyczynia się do zmniejszenia dolegliwości bólowych oraz poprawy ogólnej sprawności, która czyni codzienne funkcjonowanie wielu pacjentów borykających się z przykurczem Dupuytrena bardziej komfortowym.
Uważa się, że choroba Dupuytrena występuje rodzinnie. Czynniki ryzyka tej choroby to między innymi: płeć męska, wiek powyżej 50 lat, palenie tytoniu, cukrzyca, nadużywanie alkoholu oraz pochodzenie z północnej Europy. W niektórych przypadkach obserwuje się także, że przebyty uraz w obrębie dłoni może przyczynić się również do rozwoju przykurczu Dupuytrena. Coraz więcej specjalistów sądzi, że część prac wykonywanych manualnie może nasilać chorobę, czy jej rozwój. Zwłaszcza z wykorzystaniem wibrujących urządzeń.
Diagnostyka choroby Dupuytrena opiera się przede wszystkim na wywiadzie lekarskim, w którego trakcie lekarz uzyskuje sporo wiedzy na temat stanu zdrowia pacjenta. Dodatkowo wykonywane jest badanie fizykalne oraz próba, która polega na położeniu dłoni na płaskiej powierzchni. Pacjent borykający się z przykurczem Dupuytrena nie ma możliwości wykonania takiego polecenia. Zdarza się, że czasem wykonywane są dodatkowe badania z zakresu diagnostyki obrazowej, gdy zaistnieje taka konieczność.
Dzisiejsza medycyna oferuje wiele metod leczniczych, wśród których można wymienić między innymi: wstrzyknięcie kolagenazy, zabiegi chirurgiczne, fasciotomia igłowa, leczenie farmakologiczne czy radioterapię. Wybór metody jest uzależniony od stanu zaawansowania przykurczu Dupuytrena u chorego, jak i dotychczasowego leczenia. Metoda jest dobierana w sposób maksymalnie indywidualny, aby efekt zastosowanej procedury medycznej był jak najlepszy.