Rekonstrukcje więzadeł nadgarstka
Nadgarstek jest bardzo skomplikowanym elementem w układzie ruchu człowieka. Jako staw potrafi on obrócić się w prawie każdą stronę, dając niesamowity zakres ruchu. Składa się on z całej maszyny harmonizujących się ze sobą elementów jak stawy, mięśnie czy kości. Dzięki temu mamy możliwość łapać przedmioty, jeżdżąc na rowerze czy pisać. Co, jeśli jednak nastąpi uszkodzenie tej harmonii? Jak wygląda rekonstrukcja więzadeł nadgarstka?
Budowa nadgarstka
Nadgarstek składa się z 8 kości ułożonych w 2 rzędach, są to kości krótkie, posiadające liczne powierzchnie. Oprócz kości znajduje się tam również szereg mięśni, ścięgien oraz więzadeł. Wszystkie te elementy są ze sobą połączone i współgrają harmonijnie, umożliwiając wykonywanie tysięcy czynności od tych bardziej precyzyjnych jak nawlekanie nitki, do nieprecyzyjnych, ale równie ważnych, jak prowadzenie samochodu.
Przyczyny urazu więzadeł nadgarstka
Uszkodzenie więzadeł należy podzielić na dwa rodzaje w zależności od czasu trwającej siły uszkadzającej. Najczęstszą przyczyną zerwania więzadeł jest oddziaływanie gwałtownej siły, której energia przekracza wytrzymałość mechaniczna więzadeł. Oznacza to, że np. w wyniku upadku z nieprawidłowo ułożonymi dłońmi lub przedramieniem, więzadło zostaje gwałtownie rozciągnięte z dużą siłą, zostając rozerwane, ponieważ nie wytrzymuje siły naciągnięcia. Bardzo często w wyniku uszkodzeń z oddziaływaniem gwałtownej siły np. w wyniku upadku czy uderzenia, uszkodzeniu ulegają również kości lub następuje skręcenie stawu.
Drugim powodem uszkodzenia lub zerwania więzadeł mogą być uszkodzenia powstające z czasem. Wynika to z faktu pojawiania się mikrourazów oraz krwiaków, a w konsekwencji blizn zwłóknień oraz zwapnień. Najczęstszym powodem występowania tego typu urazów są intensywne ćwiczenia fizyczne lub praca wymagająca użycia nadmiernej siły, która przewyższa możliwości rozciągania więzadeł. Z czasem, gdy mikrouszkodzenia więzadeł pogłębiają się, pojawiające się blizny oraz zwłóknienia i zwapnienia doprowadzają do coraz mniejszej wytrzymałości więzadła, skutkującej jego uszkodzeniem lub całkowitym przerwaniem ciągłości.
Do innych powodów możemy zaliczyć również choroby zapalne stawów jak np. choroba reumatoidalna, czy choroby przewlekłe jak toczeń.
Do innych powodów możemy zaliczyć również choroby zapalne stawów jak np. choroba reumatoidalna, czy choroby przewlekłe jak toczeń.
Objawy uszkodzenia lub zerwania więzadła nadgarstka
Do najczęstszych objawów uszkodzenia więzadła nadgarstka, należą objawy charakterystyczne również dla jego skręcenia takie jak:
- Ból
- Obrzęk
- Ograniczona ruchomość
- Krwiak
Badania wykonywane przed rekonstrukcją więzadeł nadgarstka
Podstawą każdej wizyty lekarskiej jest wywiad, lekarz zapyta o czas występowania dolegliwości, jej nasilenie oraz czynniki, które nasilają ból. Badania obrazowe najczęściej wykonywane żeby zdiagnozować uszkodzenie więzadeł nadgarstka to USG lub MRI. Umożliwiają ono określenie poziomu uszkodzenia. Dzięki temu badaniu lekarz ma możliwość zakwalifikowania pacjenta do odpowiedniej metody leczenia. W zależności od metody leczenia lekarz zaleci dodatkowe badania lub ćwiczenia, które należy wykonać.
Leczenie operacyjne- rekonstrukcja więzadeł nadgarstka
Leczenie rekonstrukcyjne stosowane jest najczęściej w sytuacji całkowitego lub prawie całkowitego przerwania ciągłości więzadła nadgarstka. Zabieg operacyjny ma na celu odtworzenie i zrekonstruowanie uszkodzonych tkanek.
Przeciwskazania do operacji rekonstrukcja więzadeł nadgarstka
- Zmiany skórne zlokalizowane w miejscu planowanej operacji np. ropień
- Zaburzenia krzepnięcia krwi
- Stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych
Przebieg rekonstrukcji więzadeł nadgarstka
Lekarz po ocenie stanu więzadła oraz decyzji co do leczenia operacyjnego powinien zlecić, wykonacie badań laboratoryjnych w celu oceny zdrowia pacjenta i jego możliwości przebycia operacji. Ważnym elementem przedoperacyjnym jest również zaszczepienie się przeciwko WZW typu B oraz wyleczeniu stanów zapalnych jamy ustnej i kontrola stomatologiczna. Umożliwia to uniknięcie powikłań związanych z zabiegiem operacyjnym.
Znieczulenie dobierane jest indywidualnie do pacjenta i jego przypadku. Znieczulenie, które może być stosowane to znieczulenie: miejscowe, czyli dotyczące obszaru operowanego i jego okolic oraz znieczulenie ogólne, które wyłącza świadomość i odruchy u pacjenta. Nie należy się bać żadnego znieczulenia, ponieważ kwalifikacja do zabiegu ma na celu wykluczane możliwości pojawienia się powikłań.
W naszym Centrum Chirurgii Ręki operacja rekonstrukcji więzadeł nadgarstka wykonywania jest metodą otwartą. Oznacza to, że chirurg wykonuje nacięcie wzdłuż ciągłości nadgarstka operuje widząc bezpośrednio miejsce operowane. Umożliwia to pełną kontrolę miejsca operowanego. Chirurg po dotarciu do więzadeł zszywa je odnawiając ponowne połączenie i przywrócenie prawidłowego funkcjonowania.
Po zabiegu operacyjnym warto zastosować niefarmakologiczne metody leczenia bólu pooperacyjnego. Schładzanie miejsca pooperacyjnego oraz elewacja (umieszczenie kończyny powyżej serca) zmniejsza obrzęk oraz ból. Metody te należy stosować przez minimum 28 dni. Ważne, aby nie stosować okładu bezpośrednio na rany, gdyż miejsce operowanie może ulec zakażeniu. Należy je utrzymywać w czystości i pielęgnować zgodnie z zasadami antyseptyki. Stosowanie leków przeciwbólowych jest również fundamentalnym elementem terapii. Zasady nowoczesnej chirurgii mówią jasno- ma nie boleć.
Po zabiegu rekonstrukcji więzadła nadgarstka wymagane jest noszenie longety gipsowej lub ortezy przez okres od 6-12 tygodni. Umożliwi to szybsze prawidłowe gojenie oraz zabezpiecza przed przypadkowym uszkodzeniem miejsca operowanego.
W naszym Centrum Chirurgii Ręki operacja rekonstrukcji więzadeł nadgarstka wykonywania jest metodą otwartą. Oznacza to, że chirurg wykonuje nacięcie wzdłuż ciągłości nadgarstka operuje widząc bezpośrednio miejsce operowane. Umożliwia to pełną kontrolę miejsca operowanego. Chirurg po dotarciu do więzadeł zszywa je odnawiając ponowne połączenie i przywrócenie prawidłowego funkcjonowania.
Po zabiegu operacyjnym warto zastosować niefarmakologiczne metody leczenia bólu pooperacyjnego. Schładzanie miejsca pooperacyjnego oraz elewacja (umieszczenie kończyny powyżej serca) zmniejsza obrzęk oraz ból. Metody te należy stosować przez minimum 28 dni. Ważne, aby nie stosować okładu bezpośrednio na rany, gdyż miejsce operowanie może ulec zakażeniu. Należy je utrzymywać w czystości i pielęgnować zgodnie z zasadami antyseptyki. Stosowanie leków przeciwbólowych jest również fundamentalnym elementem terapii. Zasady nowoczesnej chirurgii mówią jasno- ma nie boleć.
Po zabiegu rekonstrukcji więzadła nadgarstka wymagane jest noszenie longety gipsowej lub ortezy przez okres od 6-12 tygodni. Umożliwi to szybsze prawidłowe gojenie oraz zabezpiecza przed przypadkowym uszkodzeniem miejsca operowanego.
Powikłania po rekonstrukcji więzadła nadgarstka
- Zakażenie rany pooperacyjnej
- Zaburzenia gojenia się ran pooperacyjnej
- Wytworzenie blizn i zrostów wewnątrzstawowych
- Uszkodzenie nerwu
- Zespół bólu regionalnego
- Ból w miejscu operacji
- Zanik mięśni kończyny operowanej
- Ograniczenie ruchomości stawu
- Nieprawidłowe gojenie się więzadła
Rehabilitacja przed i po operacyjna rekonstrukcji więzadła nadgarstka
Rehabilitacja uszkodzonego więzadła w Centrum Chirurgii Ręki może rozpocząć się jeszcze przed operacją. Pozwoli to pozytywnie wpłynąć na okres po zabiegu oraz znacznie wpłynie na szybkość powrotu do pełnej sprawności. Ważne jednak, aby rehabilitację przed zabiegiem oraz po nim przeprowadzać pod okoniem fizjoterapeuty, umożliwi to uniknięcia pogłębienia uszkodzenia więzadła lub zniszczenia efektów pooperacyjnych. Rehabilitacja jest dostosowywana indywidualnie do możliwości pacjenta. W początkowym etapie pooperacyjnym rehabilitacja będzie odbywała się w sposób bierny, oznacza to, że ćwiczenia będą wykonywane przy pomocy fizjoterapeuty lub własnym mięśni, umożliwia to zwiększenie sprawności ręki operowanej i wpływa korzystnie na proces leczenia. Późniejsze etapy fizjoterapii będą odbywać się w sposób czynny. Oznacza to stopniowe zwiększanie samodzielnej pracy ręki oraz jej obciążenia. Umożliwi ta powrót sprawności ręki do stanu sprzed operacji.