Korekcje zaburzeń osi kolana - osteotomie okołokolanowe
Stawy kolanowe w naszych kończynach nieustannie pracują i non stop, bywają narażane na przeciążenia różnego pochodzenia. Nic więc dziwnego, że bardzo duża część pacjentów cierpi na zwyrodnienia stawu kolanowego i odczuwa ból w tej okolicy, wielu z nich szuka pomocy u specjalistów, którzy doradzają im przeprowadzenie osteotomii okołokolanowej. Czym jest ten zabieg, jak przebiega i jak się do niego przygotować? Odpowiedź na te pytania znajdziesz, czytając poniższy artykuł.
Wskazania do wykonania osteotomii okołokolanowej
Zabieg osteotomii wykonuje się u pacjentów zmagających się z bólem kolana spowodowanym zaburzeniami w jego osi (np. nieprawidłowością anatomiczną, jaką jest szpotawość), innymi istotnymi wskazaniami są: występowanie łagodnych i umiarkowanych zmian zwyrodnieniowych, oraz możliwość wyprostowania i zgięcia przez pacjenta kolana do 90 stopni. Aby chory został, zakwalifikowany do operacji nie powinien przekraczać 60 roku życia i mieć nadwagi, ważne by pozostawał aktywny fizycznie.
W trakcie kwalifikacji do zabiegu lekarz przeprowadza z pacjentem wywiad oraz interpretuje wyniki badań fizykalnych jak i obrazowych- badane są zakres ruchomości w stawie i potencjalna obecność zmian patologicznych.
Potrzebujesz pomocy?
Skonsultuj się z ortopedą
Dlaczego osteotomia okołokolanowa?
Osteotomia okołokolanowa jest zabiegiem wykonywanym u pacjentów, w których przypadku zawiodło leczenie zachowawcze, tj. intensywna rehabilitacja, ewentualnie ostrzyknięcie kolana. Osteotomia może uchronić chorego przed koniecznością przeprowadzenia zabiegu implantacji endoprotezy stawu kolanowego. Implantacja wiąże się z o wiele większym obciążeniem dla zdrowia pacjenta oraz ogranicza jego sprawność fizyczną.
Jak przebiega osteotomia okołokolanowa?
Osteotomie dzielimy na zamykającą i otwierającą. Ta pierwsza polega na wykonaniu nacięcia bocznego, powyżej guzowatości na kości piszczelowej. Potem lekarz prowadzący zabieg dokonuje nacięcia w kształcie klina na kości. Kość stabilizuje się za pomocą specjalnej płytki, ma to na celu przyspieszenie zrostu i zapobieganie deformacjom.
Osteotomia otwierająca jest zabiegiem wykonywanym inną techniką, otóż operator w pierwszej kolejności uzyskuje dostęp z dojścia przyśrodkowego. Nacięcie kości piszczelowej jest przeprowadzane poniżej szpary stawowej na skos. Celem takiego postępowania jest możliwość rozsunięcia powstałego nacięcia i nadłamanie bocznej części kończyn, co pozwala na większy zakres działań w trakcie korekcji śródoperacyjnej niż w przypadku osteotomii zamykającej. Podczas tej operacji również stosuje się płytkę, odrębnością jest natomiast możliwość wypełnienia miejsca przecięcia wiórami kostnymi, jednak nie wszyscy lekarze się na to decydują.
Przeciwwskazania do osteotomii okołokolanowej
Osteotomia jest zabiegiem, który jest relatywnie bezpieczny, dlatego nie ma wielu przeciwwskazań do jego wykonania. Do najważniejszych należą: wiek powyżej 60 roku życia, otyłość (BMI przekraczające 35), przykurcze stawu kolanowego i ograniczenia ruchowe. Do chorób będących przeciwwskazaniem do wykonania zabiegu, zalicza się: osteoporozę, cukrzycę i niektóre choroby autoimmunologiczne. Przeprowadzenie zabiegu osteotomii około kolanowej, nie jest zalecane u kobiet ciężarnych i palaczy.
Rehabilitacja po zabiegu korekcji zaburzeń osi kolana
Rehabilitacja po zabiegu korekcji zaburzeń osi kolana jest niezwykle istotna w procesie powrotu pacjenta do pełnej sprawności. Ważne by wszystkie ćwiczenia były dostosowane indywidualnie do potrzeb pacjenta i przebiegały pod okiem profesjonalistów, ponieważ nieodpowiedzialna rehabilitacja może bardziej zaszkodzić niż pomóc. Zazwyczaj rehabilitację rozpoczyna się drugiego dnia po zabiegu i kontynuuje przez kilka miesięcy. Ćwiczenia fizjoterapeutyczne, pomagają uśmierzyć ból, zredukować obrzęk i zapobiec pojawieniu się wysięku, a także skracają czas odzyskiwania przez pacjenta: czucia powierzchownego, propriocepcji, kontroli nerwowo- mięśniowej i całkowitego zakresu ruchów. Pacjent po zabiegu osteotomii porusza się o kulach przez 6 lub 8 tygodni, ten etap zwany jest okresem odciążania. Bardzo istotne jest również by pacjent stosował kule łokciowe i przebywał w pozycji pionowej nie więcej niż dwie godziny w ciągu dnia, przynajmniej przez dwa tygodnie po zabiegu. Jeżeli chory skarży się na rozległe krwiaki, lekarz najprawdopodobniej zaleci mu stosowanie specjalnych rajstop lub pończoch uciskowych. Fizjoterapeuci zalecają swoim pacjentom by poza specjalistycznymi ćwiczeniami dbali również o szybki powrót do zdrowia w warunkach domowych, oznacza to, że wskazane jest częste chłodzenie stawu, stosowanie obciążenia na kończynę maksymalnie przez dwie godziny w ciągu dnia (przynajmniej w pierwszych tygodniach po zabiegu), przez osiem tygodni wchodzenie po schodach krokiem dostawnym i przez cztery tygodnie od zabiegu nie używanie samochodu. Zalecane jest także utrzymywanie kończyny powyżej poziomu biodra przez większość dnia, aż do granicy bólu. Wraz z czasem upływającym od operacji możliwe jest wdrażanie kolejnych, coraz to bardziej zaawansowanych ćwiczeń i stopniowe zwiększanie obciążenia kończyny.